Eiga mömmur veikindadaga?

Ég hafði orð á því í síðustu færslu að ég hefði verið smá slöpp á sunnudaginn. Jebb, það varir enn! Ég var ekki sú hressasta í gærmorgun en af því að ég gat stígið fram úr fannst mér ég alveg eins geta klætt mig í íþróttagallann. Nú svo af því að ég þurfti hvort eð er að fara á leikskólann með Elínu Eddu og fara til tannlæknis klukkan ellefu gat ég allt eins farið í ræktina. Enda Jóhanna heima og til í að gæta örverpisins. Eftir tiltölulega stutt hlaup á brettinu var mér farið að verkja hér og þar og slappleikinn að ná yfirhöndinni en þar sem var alveg klukkutími tannsa þá staulaðist ég á þrekstigann og silaðist þar í 20 mínútur áður en ég datt inn í sturtuna og fór á vit tannlækna! Þegar heim var komið var að sjálfsögðu enginn tími til veikinda en um hálf ellefu í gærkvöldi var hægt að slaka aðeins á. Ég hafði fulla trú á því að dagurinn í dag yrði svo miklu betri.

Ónei. Öskudagur byrjaði með eymslum í hálsi og vonlausum slappleika. En húsbóndinn dreif sig í vinnuna og því varð að koma þremur yngstu ungunum í búning og tilbehör. Það lá í augum uppi að ekki yrði þetta veikindadagur mömmunar svo ég fór í Sporthúsið með örverpið í gervi Tígra og frumburðinn í gervi unglingsdóttur. Ég reyndi að sína smá skynsemi og tók létta efripartsæfingu. Tók þó vel á bekkpressunni og niðurtoginu. Fékk símtal úr Smáralindinni þar sem ég átti norn á sælgætisveiðum. Reyndi að sækja hana en hún galdraði mig út í bíl án hennar . Nú er ég komin heim með sofandi örverpi og ungling sem ætlar að veita mér veikindaleyfi í um 2 klukkustundir eða meðan unginn sefur...... En þá tekur við akstur barna, leikskólapikkupp, eldamennska, þvottur og önnur húsmóðurstörf  enda er metnaður minn á þessu sviði alveg jafnsvakalegur og í ræktinni!

Til allrar hamingju er ég mjög frísk og lífsglöð kona og þarf afar sjaldan að nýta mér þessa ófáanlegu veikindadaga mæðra.