Komin tími til!

Ekki svo að skilja að ég hafi verið löt að undanförnu. Ónei og alls ekki. Er búin að hamast í crossfitinu milli þess sem við fjölskyldan höfum ferðast í útilegum. Við fórum í vikuferð með fellihýsið í eftirdragi. Fórum af stað á þriðjudaginn í síðustu viku og keyrðum á Stykkishólm þar sem veður var fallegt líkt og staðurinn. Ekki vorum við jafnhrifin af tjaldstæðinu svo við byrgðum okkur upp í Bónusverslun svæðisins (sem nb selur bara dagsgömul brauð og ýmsar vörur mun dýrari en í Kópavoginum) en í smá pirringi fyrir utan búðina þar sem við vorum í vanda vegna næturstaðs, renndi upp að okkur skítugasti bíllinn á Snæfellsnesinu og þótt víðar væri leitað. Í þessum bíl var gamall virkjanavinnufélagi Tomma (Jóa) Góli og konan hans Maggý ofur jaðaríþróttakona. Þau buðu okkur að gista á landinu þeirra sem er í landi Mávahlíðar milli Grundarfjarðar og Ólafsvíkur. Og þvílík náttúrufegurð! Þar var ekkert klósett og ekkert vatn nema í lækjunum og þaðan af síður hávaði frá fólki á tjaldsvæðum. Þarna voru krækiberjalyngin troðin af risastórum berjum sem kom til góða því Þórdís sat á lyngunum og týndi upp í sig berin enda borðar hún almennt ekki mat! Við fórum í frábæran bíltúr kringum jökulinn og þræddum náttúruperlurnar. Besti staðurinn sem við fundum í þessari bílferð var án efa ströndin í Skarðsvík við Öndverðarnes sem er gullin strönd eins og í Baywatch. Þar var tilvalið að skella sér í armbeygjukeppni sem upphaflega áttu að vera 200 kvikindi en endaði í 100 enda gerðar miklar kröfur á gæði hverrar armbeygju. Ég rétt marði að vinna og náði því á hálfri mínútu rétt undir 5 mín.

Eftir tvær nætur hjá Góla og Maggý var ferðinni heitið í Bjarkarlund þar sem við hittum tengdafjölskylduna og gistum þar saman í góðu stuði til föstudags. Þá var öllu pakkað saman að nýju og haldið þangað sem vegurinn endar. Bæjir á Snæfjallaströnd var áfangastaðurinn en þar fór fram ættarmótið hans Tomma. Það verður að viðurkennast að Pétur dreifbýlistútta hafði rétt fyrir sér þegar hann sagði að vestfirðir væru fallegasti staður á jörðu (hann átti þá reynar við Tálknafjörð) en Bæjir eru staðsettir í Ísafjarðardjúpi og var veðrið algjörlega fullkomið þar sem var sól og algjör stilla og við gátum horft þvert yfir djúpið, yfir á Hnífsdal og Bolungarvík. Á sunnudaginn var svo enn og aftur pakkað saman og ferðinni heitið á Hólmavík þar sem allir skelltu sér í sund og nutu lífsins. Okkur fannst þó tilvalið að keyra aðeins lengra og fórum á Drangsnes sem er afar krúttlegur bær. Á mánudagsmorgni lögðum við svo af stað upp eftir ströndinni og ætlunin að heimsækja Hrafn Jökulsson á Trékyllisvík og taka nokkrar skákir. Ekki fór nú betur en svo að fljótlega eyðilögðum við dekk á bílnum og sáum okkur ekki fært á að halda áfram á frekar slæmum vegi á varadekkinu einu saman svo það var lítið annað í stöðunni en að pakka saman og halda heim á leið. Það var þreyttur en afar ánægður Skjólsalahópur sem kom heim um kl. 1 aðfararnótt þriðjudags.

 

 

Athugasemdir

[Þórdís Guðmundsdóttir, 1.8.2008 kl. 15:15]

Við fórum einmitt á Vestfirði í fyrra og það var í fyrsta sinn fyrir okkur öll.  Ótrúlega fallegur staður og það stóð víst til að fara aftur í sumar en gekk ekki eftir því það reyndist svo erfitt að aðskilja eiginmanninn frá vinnunni.  Bíður betri tíma.